25 Σεπτεμβρίου 2014 

Οι Γιατροί του Κόσμου Ελλάδος, οι Ιατρικές εκδόσεις Γιάννης Β. Παρισιάνος και ο ΙΑΝΟS παρουσιάσαν το βιβλίο "Γνωριμία με το επώδυνο πόδι" του Ελευθέριου Ε. Ντούνη, M.D. F.A.C. χειρούργου-ορθοπαιδικού.

Συμμετείχαν:

Χαράλαμπος Μουτσόπουλος ομ. καθηγητής, Ιατρικής Σχολής Παν. Αθηνών.

Γεώργιος Καπετάνος ομ. καθηγητής Ιατρικής Σχολής Παν. Θεσσαλονίκης.

Τη συζήτηση συντόνισε η Ελένη Γκίκα δημοσιογράφος εφημ. "ΤΟ ΕΘΝΟΣ"-συγγραφέας

Εισήγηση έκανε η Άννα Μαΐλλη παιδίατρος - πρόεδρος των ΓτΚ και εισαγωγή ο Ελευθέριος Ντούνης

Επίσης συμμετέχοντες συγγραφείς ήταν οι:

Θεόφιλος Ρόζενμπεργκ Αναπληρωτής Καθηγητής Χειρουργικής Πανεπιστημίου Αθηνών

Δρ Χρήστος Ζαμπακίδης Διευθυντής, Α΄ Ορθοπαιδικής Κλινικής Νοσοκομείο Παίδων «Π. & Α. Κυριακού»

Δρ Παναγιώτης Τσαπόγας Διαβητολόγος-Διευθυντής Παθολογικής Κλινικής- Γ.Ν.Ν Κέρκυρας

Ευάγγελος Βαλεντής Χειρουργός-ορθοπαιδικός Βιοκλινική Αθηνών Ηλίας Φ. Ζεέρης φυσικοθεραπευτής

Εμμανουήλ Αρβανιτάκης Ποδολόγος-MSc(Hons), BSc (Hons) Podiatry MPS

 

Πρόλο­γος από το βιβλίο: Σε ε­πο­χές τό­σο με­γά­λης κοι­νω­νι­κής και οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης, ό­πως οι ση­με­ρι­νές που βιώ­νου­με στην πα­τρί­δα μας, οι πλέ­ον ευ­πα­θείς κοι­νωνι­κές ο­μά­δες, οι πιο φτω­χοί και πε­ρι­θωριο­ποι­η­μέ­νοι βρί­σκο­νται στον κίν­δυ­νο του από­λυ­του α­πο­κλει­σμού, της πιο α­κραί­ας ένδειας.

Ό­λα τα αν­θρώ­πι­να δι­καιώ­μα­τα –το δι­καί­ω­μα στην τρο­φή, στην ερ­γα­σί­α, στην υ­γειο­νο­μι­κή περί­θαλ­ψη και στη στέ­γα­ση– εί­ναι βα­ρύ­νου­σας ση­μα­σί­ας για τον φτω­χό πλη­θυ­σμό. Βλέ­πε­τε, η φτώ­χεια και ο κοι­νω­νι­κός α­ποκλει­σμός συν­δέ­ο­νται ά­με­σα με τις δια­κρί­σεις, την ά­νι­ση πρό­σβα­ση σε πό­ρους και ευ­και­ρί­ες, τον κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­σμικό στιγ­μα­τι­σμό. Πα­ράλ­λη­λα, πα­ρα­κω­λύ­ουν τη συμμε­το­χή τους στη δη­μό­σια ζω­ή, τη δυ­να­τότη­τά τους να ε­πη­ρε­ά­σουν τις πο­λι­τι­κές, που τους α­φο­ρούν, και την προ­σφυ­γή τους σε έν­δι­κα μέ­σα για την α­πο­κα­τά­στα­ση της α­δι­κί­ας.

Ο ποδίατρος Μάνος Αρβανιτάκης με τον συγγραφέα του βιβλίου κ. Ελευθέριο Ντούνη

Φτώ­χεια δεν ση­μαί­νει μό­νο α­νε­παρ­κή ει­σο­δή­μα­τα και υ­λι­κά α­γα­θά, αλ­λά και έλ­λει­ψη πό­ρων, ευ­και­ριών και συν­θη­κών α­σφά­λειας, έλ­λει­ψη, που υ­πο­νο­μεύ­ει την α­ξιο­πρέ­πεια και κά­νει τους φτω­χούς ακό­μη πιο ευά­λω­τους. Πρό­σφυ­γες, με­τα­νά­στες, νόμι­μοι και μη, μα­κρο­χρό­νια ά­νερ­γοι, ά­στε­γοι, Ρο­μά και νε­ό­πτω­χοι βρί­σκο­νται σή­με­ρα πέρα α­πό το φά­σμα μιας βα­θιάς και μόνι­μης φτώ­χειας, μπρο­στά στον κίν­δυ­νο ε­νός πολ­λα­πλού και πο­λύ­πλευ­ρου κοι­νω­νι­κού α­ποκλει­σμού, που έ­χει ό­λα τα στοι­χεί­α μιας αν­θρω­πι­στι­κής κρί­σης.

Σε τό­σο δύ­σκο­λους και­ρούς, το δι­καί­ω­μα στη ζω­ή και την α­ξιο­πρέ­πεια, δεν εί­ναι πλέ­ον ού­τε αυ­το­νό­η­το, ού­τε προ­φα­νές ού­τε, αυτα­πό­δει­κτο. Αυ­τό α­κρι­βώς το βα­σι­κό αν­θρώ­πι­νο δι­καί­ω­μα έ­χου­με υ­πο­χρέ­ω­ση, για­τροί και νο­ση­λευ­τές, να υ­πε­ρα­σπι­στού­με. Ό­χι μόνο με τη δρά­ση και τη φυ­σι­κή μας πα­ρου­σί­α, αλ­λά και δυ­να­μώ­νο­ντας τη φω­νή μας και ο­πλί­ζο­ντας τις προ­σπά­θειές μας με τα α­πα­ραί­τη­τα ε­ρευ­νη­τι­κά και θε­ω­ρη­τι­κά ε­φό­δια. Για­τί «τα­πει­νοί και κα­τα­φρο­νε­μέ­νοι» δι­καιού­νται ί­διο εν­δια­φέ­ρον, αντί­στοι­χη φρο­ντί­δα, ι­σό­τι­μη μέ­ρι­μνα. Αυ­τή εί­ναι, πέ­ρα α­πό την κα­θη­με­ρι­νή μας δρά­ση, η νέ­α πρό­κλη­ση για την Ορ­γά­νω­σή μας. Α­φε­νός να συ­γκε­ντρώ­σει, α­να­λύσει και εκ­θέ­σει ό­λα ε­κεί­να τα στοι­χεί­α που συ­νι­στούν ό­ψεις του κοι­νω­νι­κού απο­κλει­σμού, ό­πως τον βιώ­νουν οι χι­λιά­δες α­σθε­νείς μας στα Πο­λυ­ιατρεί­α μας, αλ­λά και ε­πι­πρό­σθε­τα να α­πο­τε­λέ­σει «ερ­γα­λεί­ο» δου­λειάς για ό­σους, ό­πως οι Για­τροί του Κό­σμου εί­κο­σι χρό­νια τώ­ρα, βρί­σκο­νται στην πρώ­τη γραμ­μή.

Ο κ. Ελευθέριος Ντούνης με την κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Βούλτεψη.

Αυ­τή τη ση­μα­ντι­κή προ­σπά­θεια, στην ου­σί­α της, υ­πη­ρε­τεί το ε­ξαι­ρε­τικό βι­βλί­ο του Λευ­τέ­ρη Ντού­νη που εί­χε την ευ­γε­νή κα­λο­σύ­νη να το α­φιε­ρώσει στους Για­τρούς του Κό­σμου, συ­νέ­χεια και συ­νε­πεί­α της υ­πέ­ρο­χης ε­θε­λο­ντι­κής προ­σφο­ράς του στα Πο­λυ­ια­τρεί­α των Για­τρών του Κό­σμου. Μέ­σα σε έ­να κλί­μα γε­νικευ­μέ­νης κα­τάρ­ρευ­σης και α­πα­ξί­ας, α­πο­δει­κνύ­ει πως υ­πάρ­χουν άν­θρω­ποι πού ό­χι μό­νο α­ντι­στέ­κο­νται φύ­σει, θέ­σει και έρ­γω, αλλά έ­χουν και τη δύ­να­μη να πα­ρά­γουν πνευ­μα­τι­κό έρ­γο, πού μπο­ρεί να μας βο­η­θή­σει «να στα­θού­με στα πό­δια μας» στην κυ­ριο­λε­ξί­α, τις δύ­σκο­λες τού­τες μέ­ρες πού περ­νά­με. Η ο­μά­δα του κυ­ρί­ου Ντούνη, πού α­πο­τε­λεί­ται από ε­πί­λε­κτους συ­να­δέλ­φους, ό­λοι με ι­διαί­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον στις πα­θή­σεις του πο­διού και για ό­λες τις η­λι­κί­ες, ερ­γά­σθη­κε με ι­διαί­τε­ρη ευαι­σθη­σί­α και δη­μιούρ­γη­σε αυ­τό το πό­νη­μα, πού α­πευ­θύ­νε­ται σε κά­θε εν­δια­φε­ρό­με­νο από πε­ριέρ­γεια ή για­τί κά­τι του θυ­μί­ζει α­πό τον ε­αυ­τό του ή κά­ποιον του πε­ρι­βάλ­λο­ντός του με πό­νο στα πό­δια, εύ­κο­λη κό­πω­ση και δυ­σκο­λί­ες στην υ­πό­δη­ση. Δεν υ­πάρ­χουν, δυ­στυ­χώς, άν­θρωποι χω­ρίς δυ­σά­ρε­στη ε­μπει­ρί­α α­πό πό­νους στο πό­δι, πού εί­τε συ­σχε­τί­ζο­νται με το υ­πό­δη­μα εί­τε ό­χι, με δυ­σκο­λί­ες στη με­τα­κίνη­ση κα­τά την α­πα­σχό­λη­ση (σπά­νιο στις μέ­ρες μας) ή στην α­να­ψυ­χή, οι ο­ποί­οι, προ­σπα­θώ­ντας να δώ­σουν ε­ξη­γήσεις και να α­παλ­λα­γούν απ’ αυ­τούς, κα­ταφεύ­γουν στη βο­ή­θεια των ει­δι­κών ή ε­πιχει­ρούν μό­νοι τους, συ­χνά ε­μπει­ρι­κά, να δώ­σουν λύ­σεις.

Ο ποδίατρος Μάνος Αρβανιτάκης με τον κ. Πατούλη, πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου.

Μέ­σα α­πό τις σε­λί­δες αυ­τού του βι­βλί­ου, ο κα­θέ­νας μας θα μπο­ρέ­σει να ε­νη­με­ρω­θεί, για­τί συ­χνά η κού­ρα­ση εκ­δη­λώ­νε­ται με πό­νο στα πό­δια, ό­τι πο­λύ συ­χνά τα α­κα­τάλ­λη­λα υ­ποδή­μα­τα εί­ναι η αι­τί­α του προ­βλή­μα­τός μας, τέ­λος, θα γνω­ρί­σει τις διά­φο­ρες πα­ραμορ­φώ­σεις του πο­διού- ε­πώ­δυ­νες ή ανώ­δυ­νες- πού προ­κα­λούν ό­μως σο­βα­ρά προ­βλή­μα­τα στη βά­δι­ση, και τι λύ­σεις υπάρ­χουν με συ­ντη­ρη­τι­κές ή χει­ρουρ­γι­κές με­θόδους. Φαί­νε­ται εμ­φα­νώς α­πό τα κεί­με­να ό­τι δεν πρό­κει­ται για α­μι­γώς ια­τρι­κό σύγ­γραμ­μα, αλ­λά για έ­να πο­λύ­τι­μο βο­ή­θη­μα, πού μπο­ρεί να μας λύ­σει α­πο­ρί­ες για τα αί­τια ε­νός πό­νου στο πό­δι μας, προ­τεί­νει λύ­σεις γι’ αυ­τό, και προ­πα­ντός συ­νι­στά να α­ντι­με­τω­πί­ζε­ται το πρό­βλη­μα χω­ρίς πε­ριτ­τούς πα­νι­κούς. Άλ­λο έ­να δείγ­μα της ευαι­σθη­σί­ας των συγ­γρα­φέ­ων, που α­πο­δει­κνύ­ει έμπρα­κτα τα ό­σα α­νέ­φε­ρα αρ­χι­κά, α­πο­τε­λεί το γε­γο­νός πως δεν σκέ­φθη­καν ού­τε στιγ­μή ε­μπο­ρι­κά τη συγ­γρα­φή τους και προ­σφέ­ρουν ό­λα τα δι­καιώ­μα­τα του βι­βλί­ου στους «Για­τρούς του Κό­σμου» να το χει­ρι­σθούν ό­πως αυ­τοί νο­μί­ζουν. Πο­λύ­τι­μη συ­νει­σφο­ρά και πα­ρακα­τα­θή­κη για ό­σους α­πό ε­μάς έ­χου­με την τύ­χη και τι­μή να πα­ρα­κο­λου­θού­με την α­νι­διο­τε­λή προ­σφο­ρά του Λευ­τέ­ρη Ντού­νη στους πιο ευά­λω­τους και τα­πει­νούς α­πό τους α­σθε­νείς των Για­τρών του Κό­σμου. Το ε­λά­χι­στο που μπο­ρώ να πω, εκ­φρά­ζο­ντας ό­λους ε­κεί­νους που ανα­ζη­τούν κα­τα­φύ­γιο στους Για­τρούς του Κό­σμου εί­ναι, ένα ει­λι­κρι­νές ευ­χα­ρι­στώ. Σε αυ­τούς τους τε­λευ­ταί­ους και στον ά­νι­σο κα­θημε­ρι­νό α­γώ­να τους για ε­πι­βί­ω­ση α­φιε­ρώ­νε­ται ο πρό­λο­γος αυ­τός.

Νι­κή­τας Κα­νάκης Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ. Για­τρών του Κό­σμου – Ελληνική Αντιπροσωπεία

Η ει­σα­γω­γή από το βιβλίο: Στο βι­βλί­ο αυ­τό πε­ρι­γρά­φο­νται οι συ­νη­θέ­στε­ρες ε­πώ­δυ­νες, αλλά και ανώδυνες παθήσεις του πο­διού, με α­πλό και κα­τα­νο­η­τό τρό­πο, ώστε να μπο­ρεί να δια­βα­στεί και α­πό για­τρούς ε­κτός της ει­δι­κό­τη­τας της ορ­θο­παιδι­κής. Aπευ­θύ­νε­ται, ε­πί­σης, στους ε­παγ­γελ­μα­τί­ες της υ­γεί­ας, τους σχε­τι­κούς με τη φροντί­δα του πο­διού, τους απασχολούμε­νους με την κα­τα­σκευ­ή και την ε­μπο­ρία του υ­πο­δή­μα­τος, αλ­λά και τον κά­θε εν­δια­φε­ρό­με­νο, που εί­τε τον α­πα­σχο­λεί κάποιο πρό­βλη­μα των πο­διών του, εί­τε ό­χι. Η προ­σπά­θειά μας δεν εί­χε την έν­νοια της έκ­δοσης ε­νός ια­τρι­κού συγ­γράμ­μα­τος, γι’ αυ­τό και δεν γί­νο­νται βι­βλιο­γρα­φι­κές ανα­φο­ρές στα κεί­με­να. Βε­βαί­ως, οι πα­θή­σεις πε­ρι­γρά­φο­νται με ε­πι­στη­μο­νι­κή ο­ρο­λο­γί­α και με­θο­δο­λο­γί­α, αλ­λά η αι­τιο­λο­γί­α και η ε­ξέ­λι­ξη πε­ριο­ρί­ζο­νται στις βα­σι­κές γνώ­σεις που θα εν­διέ­φε­ραν τον μέ­σο α­να­γνώ­στη. Ε­πί­σης, ό­σον α­φο­ρά στην α­ντι­με­τώπιση δεν ε­πε­κτεί­νε­ται σε ε­ξει­δι­κευ­μέ­νες θε­ρα­πευ­τι­κές, φαρ­μα­κευ­τι­κές και χει­ρουρ­γι­κές λε­πτο­μέ­ρειες, για­τί και πά­λι θα υ­πε­ρέ­βαινε τους στό­χους του α­να­γνω­στι­κού κοι­νού για το ο­ποί­ο προ­ο­ρί­ζε­ται.

Εί­ναι έ­να βι­βλί­ο που έχει γρα­φτεί για να μπει σε κά­θε σπίτι, να διαβα­στεί στον κα­να­πέ, γι, αυ­τό και το μι­κρό του σχή­μα, για­τί πα­ντού υ­πάρ­χει κά­ποιος κά­θε η­λι­κί­ας, με ε­μπει­ρί­α α­πό κά­ποιο πρό­βλη­μα στα πόδια του, που πα­ρεμ­βαί­νει στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τά του με την έν­νοια της ά­νε­σης στην υ­πό­δη­ση και της ε­λευ­θε­ρί­ας στη βά­δι­ση. Αυ­τή την έν­νοια εί­χε και η πο­λυ­συλ­λε­κτι­κό­τη­τα των συγ­γρα­φέ­ων, ό­λοι όμως με εν­δια­φέ­ρον στο πό­δι, (δύ­ο ορ­θο­παιδι­κοί με κύ­ρια α­πα­σχό­λη­ση στις πα­θή­σεις του πο­διού, έ­νας παι­δο-ορ­θο­παι­δι­κός, έ­νας γε­νι­κός χει­ρουρ­γός με ει­δι­κό­τη­τα στη χει­ρουρ­γι­κή των αγ­γεί­ων, έ­νας διαβη­το­λό­γος με κύ­ριο εν­δια­φέ­ρον στο δια­βη­τι­κό πό­δι, έ­νας φυ­σι­κο­θε­ρα­πευ­τής και ένας πο­δο­λό­γος, ώ­στε ο κα­θέ­νας α­πό την δι­κή του πλευ­ρά να πε­ρι­γρά­φει τα συνή­θη προ­βλή­μα­τα του πο­διού που α­πα­σχο­λούν το ευ­ρύ κοι­νό. Ο α­να­γνώ­στης, τέ­λος, α­πό την πλευ­ρά του να ε­νη­με­ρωθεί για τα συ­νή­θη προ­βλή­μα­τα του πο­διού, που εί­ναι πολ­λά , και να ζη­τήσει βο­ή­θεια, ό­ταν πα­ρα­τη­ρή­σει κά­τι α­σύ­νη­θες, που εί­τε πο­νά­ει εί­τε ό­χι, αλ­λά επη­ρε­ά­ζει τη λει­τουρ­γί­α του πο­διού του.

Χρειά­ζε­ται ό­μως προ­σο­χή να μην πα­νι­κο­βαλ­λόμα­στε συ­σχε­τί­ζο­ντας κά­θε πόνο ή εύ­ρη­μα με ό,τι πε­ρι­γρά­φε­ται στα κεί­με­να. Θα πρέ­πει πά­ντο­τε να γνω­ρί­ζου­με ό­τι το πό­δι εί­ναι το πλέ­ον φορ­τι­ζό­με­νο και, κατ’ ε­πέ­κτα­ση, κα­τα­πο­νού­μενο μέ­ρος του σώ­μα­τός μας, με πε­ριο­ρι­σμένη ε­λευ­θε­ρί­α κι­νή­σε­ων στα συ­νή­θως α­φύ­σι­κα ό­ρια του υ­πο­δή­μα­τος. Γι’ αυτό απαι­τεί­ται αυ­ξη­μέ­νη προ­σο­χή, φρο­ντί­δα και προ­στα­σί­α των πο­διών μας μέ­σα σε α­σφα­λή και ά­νε­τα υ­πο­δή­μα­τα.

Θερ­μές ευ­χα­ρι­στί­ες εκ­φρά­ζω στους συ­να­δέλ­φους μου συγ­γρα­φείς των ε­πι­μέρους κε­φα­λαί­ων για τη συμ­βο­λή τους στην ο­λο­κλή­ρω­ση αυ­τού του πο­νή­μα­τος και ιδιαίτε­ρα για την α­πό καρ­διάς διά­θε­σή τους να χο­ρη­γη­θεί στην ορ­γά­νωση «Για­τροί του Κό­σμου». Θερ­μές ε­πίσης ευ­χα­ρι­στί­ες εκ­φρά­ζω στη Γε­νι­κή Διευ­θύ­ντρια των Για­τρών του Κό­σμου, κα Ευ­γε­νί­α Θά­νου, που α­νέ­λα­βε την έκ­δο­ση, ως και την ε­θε­λό­ντρια της ορ­γά­νω­σης, φι­λό­λο­γο κα Μα­ρί­α Ντού­ρου, για την ε­πιμέ­λεια του κει­μέ­νου.

Ε. Ντού­νης